مطالبی رو عرض میکنم به طور خاص درمورد شبکه های اجتماعی به عنوان یک وجه مهم فضای مجازی تا بتونیم از این فضای بسیار مفید و اثرگذار ٬ بیشتر و بهتر استفاده ببریم:
برخی محاسن شبکه های اجتماعی:
1. جایگزین خوب برای حافظه ی تاریخی انسان:
در گذشته ، بسیاری از اتفاقات ، لابلای کتابها محبوس میشد و ضعف و قوت افراد و گروه ها ، فراموش میشد و یا حداقل به موقع ، این مطالب به مردم یادآوری نمیشد و به صورت طبیعی ، مردم توی انتخاب هاشون به تکرار میوفتادن و افراد نالایق چون سوابقشون پنهان میموند ، پست های پی در پی میگرفتن و حقوق مردم ضایع میشد.
این مسئله ناشی از ضعف حافظه تاریخی بود که به لطف این شبکه ها نقاط قوت و ضعف افراد ، کاملا به روز در دسترس مردمه.(اینکه از این اطلاعات استفاده بشه یا نه ، بحث دیگه ای هست)
2. فضای همفکری و تبادل نظر با افرادی از سراسر کشور:
اینکه من توی گروهی نظراتمو بگم که همزمان دویست نفر از سراسر کشور میخونن و میتونن نظر بدن و نظرات درست در عرض چند ساعت توی شهرهای مختلف منتشر میشه ، یه نعمت فوق العاده س.
و ای کاش این نعمت توی دستای امثال نواب صفوی و ملاصدرا و... بود!!!
3. نشر اخبار و اسناد به صورت لحظه ای
4. ارتقاء سطح "دانش" و "تحلیل سیاسی" مردم جامعه با سرعت و کیفیت بالا.
که این اتفاق ، بسیار مطلوبه برای حکومت ما که جمهوری اسلامیه و اعتقادی به سهم دادن به احزاب نداره و تک تک مردم رو در امور حکومت و اتفاقات خوب و بدش سهیم میدونه.
به عبارتی وقتی قرار هست مردم تنبلی رو کنار بذارن و جای اینکه فکر کردن رو به عهده ی احزاب بذارن ، خودشون فکر کنن ، این شبکه ها کمک زیادی بهشون میده...
5. اشتراک نسبی حوزه ی اطلاعاتی افراد:
هر شخص ، حوزه ی اطلاعاتیش منحصر به خودشه مثل اثر انگشت! (توضیحش مفصله که اگر دوستان خواستن خصوصی عرض میکنم)
این نرم افزارها و شبکه های اجتماعی ، به اشتراک هر چه بیشتر این حوزه های اطلاعاتی که ضرورت انجام مأموریت مشترکه ، کمک میکنن.
6. افزایش علم ، به عنوان یکی از ملزومات تحلیل:
مؤلفه های متعددی در تحلیل ، دخیل هستن.
یکیشون علمه. کسی که نسبت به موضوعی ، علمش کم باشه ، تحلیلش ضعیف میشه.
و این شبکه ها علم افراد رو به موضوعات مختلف بالا میبرن...(که البته این یکی هم فرصته و هم تهدید که به وقتش عرض میکنم...)
7. کمک به عمل جبهه ای...
گاهی این تصور که هیچ کسی کاری نمیکنه و همه بیکار نشستن ٬ یأس آور میشه. و توی شبکه های اجتماعی با گروه های انقلابی و فعالی آشنا میشیم که ضمن جلوگیری از این یأس ٬ از موازی کاری ها هم تا حدی(هرچند کم) جلوگیری میکنه و موجب هم افزایی از طربق انتقال تجربیات هم میشه.
بازم هست محاسن این شبکه ها که ازشون میگذرم برای جلوگیری از طولانی تر شدن عرضم.
و اما معایب شبکه های اجتماعی:
خطر بزرگ اول
1. دوری از مطالعه ی منظم و تخصصی و گرایش به مطالعه ی پراکنده:
تحلیل خوب و کاربردی ، ناشی از علم و اطلاعات منظمه.
اما توی این شبکه ها اطلاعات افراد داره به شکل پراکنده و پریشان بالا میره و این برای اونایی که اصولا مطالعه ندارن تا حدی خوبه ولی برای بقیه بسیار خطرناکه!
هیچ چیزی جای کتاب رو نمیگیره و افرادی که همه چیز خوان و پراکنده خوان هستن ، به شدت خطرناکن!!!
(اینم توضیح مفصلی داره البته)
2. آشفتگی در مطالبات:
هر روز یک خبر و مطلب ، موج جدیدی راه میندازه و این شبکه ها عده ی زیادی رو توی این موج با خودشون میبرن و هر روز افراد رو به دنبال یه سوژه آواره میکنن و عاقبت افراد خسته میشن و فکر میکنن کشور داره متلاشی میشه و هیچ کاریشم نمیشه کرد!
در صورتی که وضع کشور رو میشه خوب خوب کرد اگه هدفمند مطالبه کنیم و اولویت هامون بین دین و فرهنگ و اقتصاد و سیاست و علم و... معلوم باشه و هدفمند واکنش نشون بدیم به اتفاقات...
طوفان اگر فرو بنشیند عجیب نیست
پایان بی دلیل دویدن ، نشستن است!!!
3. عملیات روانی دشمن:
انتشار بی حساب تصاویر خشن ، روضه و مقتل خوانی های بی وقت و پی در پی ، قلب ها رو سنگ میکنه...
چشم ها رو خشک میکنه و دل ها که سخت شدن ، دیگه جلوی افراد جامعه کسی سر هم ببره واکنشی نمیبینه و توی روضه ی امام حسین ع اگه با سنگ هم به سر مردم بزنیم دیگه اشکشون در نمیاد!
مواظب نشر پی در پی تصاویر خشن و یا مقتل خوانی های بی وقت باشیم!
این
طرح
دشمنه
که ما
عادت کنیم!
هم به گناه
هم به دعا و عبادت!!!(ببخشید توضیحش یه کم سخته و الان جاش نیست!)
4. اختلال روابط فامیلی و خانوادگی و اختلال دوستی ها.
کنار خانواده نشستیم و به دوستان پیام میدیم!
کنار دوستان نشستیم و به عزیزانی که نمیشناسیم پیام میدیم!
روابط مختل شده...
ساعت ها مطلب میخونیم و عکس و فیلم توی شبکه های اجتماعی میبینیم ، همون کاری که بقیه ی اعضای خانواده مثل ما ساعت ها انجام میدن!
کم کم دور میشیم تا جایی که برای کنار دستیمون هم پیامک طنز رو نمیخونیم ، بلکه از فضای مجازی براش میفرستیم!!!
5. فاجعه ی اخلاقی:
دشمن از هنر استفاده میکنه و ارزش های ما رو تمسخر میکنه و اونقدر زیبا طنز مینویسه و عکس طراحی میکنه که خود ما رسانه ی دشمن میشیم و بازنشرش میدیم در حالی که سوژه ی تمسخر و تحقیرش خودمونیم!!!
مواظب حذف ارزش ها با هنر باشیم!!!
اونقدر عکس و فیلم و مطلب نامناسب (لزوما مستهجن نیستن) در روز میبینیم که چشممون به دیدن خیلی چیزها داره عادت میکنه!
روابط نامحرم در قالب لایک و... داره بیداد میکنه...
اوایل ، کمتر میدیدیم این نوع روابط رو اما الان از توضیح بیشتر معذورم... (اونقدر پیش رفتیم که بعید نیست به همین حد اعتراض من درمورد روابط هم کسی اعتراض کنه!!!)
6. به هم ریختن ساعت استراحت ، تفریح ، کار ، تحصیل ، ورزش و...
ایرادی به ارسال پیام نیمه شب نمیگیرم چون ممکنه کسی شب کار باشه یا شرایطش خاص باشه.
اما مواظب باشیم چون خواب داره به حداقل میرسه و نامنظم میشه و این یه خطر بزرگه.
کتاب خوندن داره فراموش میشه و این فاجعه س(کتاب خوب خواستید معرفی میکنم با ضمانت!😉)
ورزش بزرگ ما شده تایپ! اونم با گوشی لمسی!!!
تفریحاتمون انفرادی و خوندن طنزه
و درس محصلین به زور و التماس پاس میشه!!!
و اما هفتمین مورد هم مربوط به مطالب این کمپین:
۷. این شبکه های اجتماعی چند دسته هستن.
بعضیاشون به خاطر قابلیت های فساد آورشون نامناسبن مثل لاین و تانگو...
بعضیاشونم کارآیی ضعیف دارن.
و اما بعضیاشون مستقیما ابزار دشمن درجه یک ما هستن
مثل""""""""""""""""""""""""واتس اپ و وایبر"""""""""""""""""""""
یادش بخیر میگفتن توی زمان دفاع مقدس به خاطر حساسیت های "جبهه" ٬ مواظب بودن که دشمن نتونه تلفن مردم و همینطور بیسیم ها رو شنود کنه!
اون زمان برای دشمن گفتگوی ساده ی یه مادر و پسر هم ٬ مهم بود به امید اینکه توی این گفتگو سرنخی پیدا کنن که عملیات در پیش هست یا نه!!!
اما حالا میگن جنگ نرمه ولی هر نفرمون یه بیسیم تو دستمونه که فرکانسش دست صهیونیستاس و ما هم که هشدار میدیم بابا پیاماتون توی جنگ نرم داره شنود میشه توسط دشمن ٬ بعضیا میگن با ابزار دشمن به خودش ضربه میزنیم!!!
نمیدونم با بیسیم دشمن چجوری میخوان اتاق عملیاتشون رو اداره کنن!!!
واتس اپ٬ نمایندگی صهیونیست ها در اتاق ما!!!
نسبت به خطرات سنگین و جبران ناپذیر واتس اپ و وایبر هم به طور جدی هشدار میدیم و پیشنهاد میدیم از جایگزین استفاده بشه...
موفق باشید...
از مضرات اون میشه به این اشاره کرد که تو مباحث تربیتی میگن زیادی اطلاعات باعث اختلال تربیتی میشه و این امر در مباحث اخلاقی و دینی هم صدق میکنه...
یاعلی